Kerstgedachte

Op school van de kinderen is het niet anders. Vandaag konden de lijstjes ingevuld worden voor het kerstdiner (al vanaf de kleuterleeftijd). Van de ouders wordt verwacht dat zij gevulde eieren, pannenkoeken, knakworstjes en andere lekkernijen aanleveren. En van de kinderen dat zij fraai gekapt en gekleed op het kerstdiner verschijnen. Leuk idee van school. Wat mij echter dwarszit is dat er niet gesproken wordt over de oorsprong van kerst. Volgens de school (en niet alleen die waar mijn kinderen onderwijs genieten) is de school openbaar en dus wordt er niets verteld wat ook maar riekt naar het christendom, het jodendom of de islam. Ik kan me daar enorm over opwinden. Volgens mij is het verhaal van de geboorte van Jezus Christus prima te vertellen zonder dat er niet-gelovige kinderzieltjes verpest worden. Het is een onderdeel van onze geschiedenis en cultuurgoed. Nu staat Kerst voor kinderen symbool voor luxe en overdaad.

Op de vrije school waar mijn kinderen eerder naar school gingen, werd het Kerstfeest uitgebreid gevierd. Te beginnen met vier weken advent. De school werd versierd met dennengroen en elke week kwam daar iets feestelijks bij. De eerste week stenen voor het mineralenrijk, de tweede week iets uit het plantenrijk in week drie de dieren en in week vier komen de mensen op het toneel. Van kindje Jezus nog geen spoor in zijn kribbe, hij is immers nog niet geboren. Tot die dag ligt hij veilig in de armen van de Engel die hem brengt. Zo werd er al voor sinterklaas naar het Kerstfeest toegeleefd maar wel ingetogen. Kerst valt in de winter: een tijd waarin de natuur zich, na de oogst in de herfst, terugtrekt tot in zijn wortels. Korte dagen, kale bomen en tuinen. Ook een mooi moment om als mens letterlijk en figuurlijk even terug te trekken en naar binnen te keren.

Dit jaar zag ik voor het eerst (kerst)kaarten voorzien van teksten om mensen die het moeilijk hebben rond kerst (vanwege een overlijden, ziekte of om welke reden dan ook) een hart onder de riem te steken. Dat doet me deugd. Het is moeilijk om iemand waarvan je (vrijwel) zeker weet dat hij of zij geen ‘gezellige’ kerst zal hebben een kaart te sturen waar de gezelligheid van af spat. Veel mensen zien daar dan vanaf, wat degene die zich al verdrietig en alleen voelt niet bepaald helpt.

Toen ik een aantal jaren geleden iemand vroeg of het extra zwaar was met de feestdagen omdat een dierbaar familielid in die dagen was gestorven, kreeg ik als antwoord dat het álle dagen zwaar was en niet alleen met kerst. Ik voelde me onmiddellijk om mijn plaats gezet. Mensen die rouwen hebben het hele jaar aandacht en warmte nodig, niet alleen met kerst.

Maar een met zorg of aandacht uitgezochte kerstkaart, voorzien van (al is het maar) een enkel woord vanuit het hart, wordt vast graag ontvangen.

Carolien Harrems
12 december 2006


Wilt u reageren op deze column? Dat kan hieronder!